Keuze van lichte gedichten

Ze zag zich als de opvolger van Rutte
en Fransje als haar grootste concurrent
Die sprak veel talen en was heel bekend
En ruk naar rechts leek haar dus wel van nutte

Dus lonkte zij vrij duidelijk naar Geert
Die mocht wel van haar aanhangwagen brullen
Ook Caroline kon best een stukje vullen
En Pieter was als waakhond niet verkeerd

Maar haar partij belandde niet op één
Daarop kon Geert vrij onverwachts gaan bogen
Dus wilde Dilan enkel maar gedogen
Daarin zag zij op dat moment geen been

Toch zit zij nu gewoon weer in de kamer
Als mede-‘kabinet van Schoof’beramer

Rijksmonument nog steeds

Schepping van Hertzberger

Trendsettend voor het

Kantoortuinidee

Mij bekruipt steeds meer een

Iconoclasmedrang

10 Jaar verloedering

Tijd voor plan B!

Centraal Beheer heeft het beroemde gebouw  van Herman Hertzberger
uit 1972 in het centrum van Apeldoorn ruim 10 jaar geleden verlaten. 
Sindsdien hebben na elkaar 3 ontwikkelaars tevergeefs geprobeerd
het een nieuwe functie te geven.
Vanwege het heiligheidskarakter (monumentstatus en het feit dat de
architect nog leeft) bestaat grote aarzeling bij het enige realistische alternatief:  sloop en nieuwbouw.

Inmiddels is het complex  omgeven met een dubbele afrastering, waardoor je je aan een Europese zuidgrens waant. Een schandvlek voor het stadsbeeld.

Mijn lijsttrekkerschap werd een feit
Toen Pieter en Hugo niet mochten
Nadat hun duel was bevochten
Men zag mijn inschikkelijkheid

Want dat is een eerste vereiste
Voor boegbeelden van de partij
Geen visie, dat laat de mens vrij
Dat blijkt door de jaren het wijste

Daarnaast luidt mijn standaard-devies:
Snel aanpakken - dat levert stemmen -
Maar ook tegelijkertijd remmen
Waarmee ik een middenweg kies

Die boeren hou ik niet meer koest
Sinds Caroline op is gaan stomen
Come-backkansen zie ik niet komen
Met mij krijgt de peiling geen boost

Ik kan dus mijn lot wel voorspellen
Ik ga vast McKinsey maar bellen

Soms kijk ik naar Binnenstebuiten
En zie daar dan steeds weer zo'n stel
In ketelhuis, loft of kapel
Dat niet hoeft te kijken op duiten

Hoe hij toen dat pand had gespot
Hoe zij op die kapspanten kickte
Hoe hij die plavuizenvloer bikte
Toen ja werd gezegd op hun bod

Ik gun ze hun mooie paleisje
Met uitzicht op polder of plein
Hun stoelen in zacht karmozijn
En kunst van een India-reisje

Maar wat me onmetelijk stoort:
De ronkende taal van die paren
Waarin ze hun blijdschap verklaren
Met al wat ze hebben gescoord

Dan wil - slechts met moeite te stuiten -
Mijn binnenste krachtig naar buiten